Ziekjes...

Hallo!
Nou ik heb jullie niet heel veel leuks/spannends/interessants/geweldigs te vertellen. Mijn week is namelijk samen te vatten in dit: @#$%^&*()*&^%$#@!@#$%^&*(*&^%$#@#$%^&*.

Het begon allemaal vorige week vrijdagmiddag. Ik kon moeilijk de laatste 2 uur van school doorkomen, aangezien ik enorm verkouden was en erge hoofdpijn had. Maar toen we uit waren besloot ik toch om met de hele klas nog een poging te wagen om de Sydneytoren te bezoeken. Toen er na lang wachten eindelijk plaats voor ons was, werden we geweigerd omdat we niet juist gekleed waren. Shorts en sportieve/all stars schoenen waren dus niet gepast. Balen! Ik voelde me niet veel beter, dus ging ik kort daarna maar naar huis.
Die nacht kon ik totaal niet slapen. Hoofdpijn, verkouden, hoesten, verhoging en oorpijn. Zaterdag zouden we nog een keer met de klas naar de Sydneytoren gaan, nu helemaal opgedoft:). Helaas moest ik de hele dag op bed blijven. Dit was zo ontzettend saai: me ogen deden te pijn om de lezen/tv te kijken, mijn oren deden te pijn om muziek te luisteren dus kon ik maar 1 ding doen: slapen (en dat lukte vaak ook niet). De oorpijn nam alleen maar toe en zondag had ik nog een hele leuke dag (ahum) op bed. En dit was heel zuur: als klas hadden we ons opgegeven voor een dagtrip naar de Blue Mountains. Iets waar ik me heel lang op had verheugt!

Intussen zou zaterdagochtend heel vroeg een nieuwe student arriveren uit Zwitserland. Maar ze had haar connectie in Londen gemist, waardoor ze ’s nachts aan de deur klopte. Ze is een verpleegster en ik denk dat ze tegen de 30 aanhangt. Haar Engels is niet goed, dus het is soms best lastig om een gesprek met haar te voeren. Verder is ze wel harstikke aardig.

Maandag besloot ik naar de dokter te gaan. Rond 10 uur zat ik in de bus richting Bondi Junction, waar ik ongeveer om kwart voor 11 werd geholpen. Ik was best wel zenuwachtig, want ik had namelijk geen idee wat me te wachten stond. Maar ik had een aardige Indische dokter (daar zijn er veel van hier), die alles goed heeft onderzocht en concludeerde dat ik een oorontsteking heb. Dus heb ik wat antibiotica gekregen. Voordat ik weer terugging, ben ik nog even langs school gegaan om de rekeningen voor de verzekering in te scannen, en heb ik geprobeerd geld terug te krijgen van de Blue Mountains. Ik wist dat ze het niet zouden doen, maar je kant het altijd proberen. Na wat zielig doen en wat aandringen, belde de activiteiten coördinator de organisator van deze activiteit. De organisator deed ontzettend moeilijk, maar volgende maand, 27 mei, kan ik als er plaats is, mee met deze groep. De coördinator van school zei tegen me dat hij zijn best zal doen om een gaatje voor mij vrij te houden. Daar was ik dus wel heel blij mee:).

Ik dacht dat de antibiotica me wel weer beter zou maken. Maar helaas, de rest van de week was een verschrikking. Elke dag, tot vrijdag, heb ik de hele dag op bed gelegen. Mijn oorpijn had zich zo ontwikkeld, dat de pijn bijna ondragelijk werd. Van thuis had ik paracetamol meegenomen, maar dit werkte helemaal niet. De pijn was zo intens dat ik niet kon slapen, en overdag alleen maar op bed lag. Donderdag was het nog steeds niet voorbij, en ging ik maar weer naar de dokter. Zij concludeerde dat ik ook een buiten oorinfectie heb (nog nooit van gehoord). Deze keer kreeg ik oordruppels die ik samen met mijn andere pillen moest nemen. En ze zei inderdaad dat pijnstillers hierbij niet werken;(.

Vrijdag was ik het helemaal zat, ik had een hele week op bed gelegen: tijd om naar school te gaan. Of het tenminste proberen. Maar het ging redelijk goed, en ben toch de hele dag doorgekomen;). Die avond ging ik samen met Saskia eten en naar de bioscoop. Zij is mijn partner als onze spreekvaardigheid wordt getoetst. Ik had lekker Indisch eten, en zij nam sushi (is hier trouwens enorm goedkoop door al die pinda’s hier;)). Daarna gingen we naar The Lucky One. We vonden het echt een super leuke en goeie film, maar wel meer iets voor meisjes:).

Zaterdagochtend heb ik dan eindelijk iets voor school gedaan. Maar dat was een beetje deprimerend aangezien ik bijna alles fout had. Moet er dus nog echt op een of andere manier aan gaan werken.

Daarna had ik met Nadine in de stad afgesproken, waarna we naar de National Art Gallery gingen. Tot mijn verassing hingen er enorm veel Nederlandse schilderijen!! Daarnaast waren er hele aparte kunstwerken. Zo waren er een paar waar je zag dat Aboriginals op emu’s en kangoeroes aan het jagen waren. Variatie was er dus zeker!

Nadat we vandaag hadden gebruncht bij Cuba Cubano gingen we dan naar de Rugby wedstrijd!! De Sydney Roosters tegen de Newcastle Knights. Voordat de wedstrijd begon, werd het nationale Australische lied gezongen, en gingen de cheerleaders hun dansje doen. We konden net zo goed in Amerika zitten;). Hun outfit was zo fout en ze danste helemaal niet gelijk. En oja, ze hadden allemaal blond haar:). Zonder enige clue over de spelregels zaten we het spel te kijken. Rugby is hier net zo populair als voetbal in Nederland, het is de nationale sport hier. Maar er zat geen vloeibare lijn in het spel, om de 10 seconden werd en weer iemand neer gebeukt en ging iedereen erop liggen:). Ook snapte we niks van de doelpunten, en juichte we wanneer iedereen dat verder ook deed. Maar toen realiseerde we dat we in het verkeerde vak zaten! Toen het pauze was gingen we snel van vak wisselen, en zaten we tussen enorme enthousiaste supporters van de Sydney Roosters. Uiteindelijk hebben ze met 24 tegen 8 gewonnen, dus we waren blij! Het was heel leuk om zo iets typisch Australisch mee te maken:).

Tot snel en fijne week toegewenst,

Sylvia.