Graduation!!!

Hee!!

Nu de winter hier officeel is begonnen realiseer ik dat deze (vergeleken met die van ons) heel erg mild is… :) De afgelopen dagen was het rond de 15 tot 17. Gister was het zelfs in de zon zo warm dat het heel eventjes zomer leek;). De winter is hier ook anders. De afgelopen dagen hebben we 3 stormen gehad. De stranden zijn nog steeds onbegaanbaar en bomen beschadigd. Ik heb geen jas hier, en gaat me dan ook prima af met vestjes;). Het enige probleem is dat ze hier huizen leveren zonder verwarming. Dus ‘s avonds is het enorm koud in mijn kamer, het lijkt wel alsof het dan buiten warmer is!

Afgelopen zaterdag gingen we dan eindelijk walvissen spotten (op de nationale walvisdag)! Voordat ik de deur uitging zei ik mijn huisgenootje nog eventjes gedag. Zij gaat nu ergens op een boerderij werken en wat reizen. Onderweg realiseerde ze dat ze de sleutel niet had teruggeven, dus ik kan haar de 16e gelukkig nog eventjes zien;).
De bussen in Sydney dagen nooit volgens de juiste tijd op, en die ochtend moest ik de 3e bus pakken, die andere hadden zich niet laten zien! Als allerlaatste kwam ik aan bij Warf 1 (in Circulair quay) en niet veel later kwam de boot aanvaren.

Binnen gingen lagen de kotszakjes al klaar;). Toen we vanuit Sydney vetrokken begon het enorm hard te regenen en zag het er allemaal heel donker uit! We gingen de haven helemaal uit, de oceaan op voor de kustlijn. Dus zagen we alle stranden van een afstand op een rijtje! Ik kon ook goed mijn eigen buurtje zien. Op zee hadden we geen slecht weer, maar we zagen boven de kust wel regenval. Ook zagen we al dat water de kliffen afgaan!

We moesten de crew op de boot helpen met het spotten van walvissen. Je kan ze herkennen wanneer ze ademen (water in de lucht blazen) en de turquoise kleur. Ze hebben namelijk een witte buik, samen met het donkerblauwe zeewater vormt dat turquoise. Deze walvissen komen vanuit Antartica naar Sydney en regio om te bevallen. Als ze dat namelijk in Antartica zouden doen, zouden de kleintjes het niet overleven (volgens mij heeft dat te maken met het voedsel). Op een gegeven moment zagen we een moeder met haar kindje, heel gaaf! Toen we te wachten stonden om naar het dek te gaan, zagen we dat de moeder haar hele staart omhoog deed, wat je altijd ziet op foto’s, dat was heel gaaf. Helaas heb ik daar geen foto’s van...
Maar daarna waren echt genoeg foto mogelijkheden. Ze komen elke keer na 5 tot 10 minuten boven voor een paar minuten om adem te halen. De hele tijd hebben we dit paar gevolgd en heeft de boot zich aangepast aan hun snelheid. Ik heb veel foto’s van hun rug en soms kon ik ook de staart ook fotograferen! We hebben een dikke 3 uur op de klotsende boot gezeten, en vooral de Aziaten waren ziek:).

Eenmaal in Sydney regende het nog steeds hevig! Die avond deden we nog een drankje bij mij in de buurt, Randwick, maar niet veel meer omdat iedereen eigenlijk wel een beetje moe was.
Zondag heb ik het een beetje rustig aangedaan. Beetje geleerd, daarna boodschapjes gedaan en beetje in de stad rondgewandeld.

Dinsdag had ik dan mijn mondeling! Ohh ik was zoooo zenuwachtig, echt niet normaal. We hadden alleen les in de ochtend. Daarna had ik lunch met mijn gesprekspartner, Saskia, en hebben we lekker Indisch gegeten (ben daar nu echt enorm fan van;)). Daarna nog even in een cafeetje gezeten voordat we naar de stad gingen. We hadden ons paspoort en confirmatiebrief nodig voor de aanmelding, en we waren ruim op tijd. Wij waren als eerste van de hele klas aan de beurt, om 16.35. Ik denk dat de laatste ongeveer om 19.00 of iets later waren. Toen wij aan het wachten waren, kwamen onze klagenootjes een voor een druipend binnen. Waren wij even blij dat we de storm voor waren! We hadden 2 examinatoren, 2 oude vrouwen. Eentje zat direct voor ons om het examen af te nemen, de ander wat achteraan om notities te maken. De assistent was aardig, maar die vrouw voor ons was echt vreselijk. In het begin moet je je voorstellen met waar je vandaan komt ect. en ik kon niet eens mijn zin afmaken. Ze doorbreken je gewoon als je genoeg gepraat hebt of je tijd op is.

Daarna moesten we samen 6 foto’s behandelen met het onderwerp nummers. Er was bijvoorbeeld een foto van de beurs, een verjaardagstaart, een chocolade reep (met 0% sugar;)). Dus nummers maar dan in allemaal in een verschillende context. Aan de hand van de foto’s moesten we over de belang van nummers in ons leven discussiëren.

Daarna moesten we beiden individueel een ‘prompt’ doen. Hierbij krijg je een vraag en moet je je mening 2 minuten lang geven. Mijn vraag was hoe je zelfrespect kan verkrijgen.... Tja dat was dus best een lastige:). Het eerste wat in mij opkwam was als je als persoon iets bereikt, bv. op het gebied van educatie of je carrière. Je kan op deze manier een voorbeeld zijn voor andere, iemand zijn naar wie ze opkijken. Maar dat dit soms een negatief effect heeft op de betreffende persoon. Zulke mensen kunnen bijvoorbeeld arrogant worden. Toen ik aan het einde kwam herinnerde ik dat ik nog geen persoonlijk voorbeeld had gegeven en omdat ik er zo snel geen kon bedenken had ik er een verzonnen:).

Aan het einde moesten we nog 4 minuten discussiëren over respect in het algemeen. In het begin was ik zo zenuwacht dat ik wat fouten maakte of niet duidelijk was, maar ik denk dat het verder naar het midden en tegen het einde zeker beter ging!

Toen ik die avond lekker wilde relaxen op mijn laptopje, kon ik helemaal niks meer... Hij had een virus en ik kon geen bestand, internet en alle andere dingen niet meer openen!! Ik was ZO ENORM BLIJ dat ik een back up heb gemaakt op 1 juni, want anders was ik al mijn foto’s kwijt!! Toch nog een beetje gestresst ging ik de volgende dag voor school op zoek naar iemand die het voor mij kon maken. Bij bijna elke zaak zou ik rond de 150 dollar moeten betalen... oeps. Het winkelcentrum in Bondi is zo groot (raak soms nog wel eens verdwaalt) dat ik besloot om op de navigator te kijken of ze een DELL winkel hebben. Normaal heeft DELL geen winkels, maar ik kon het altijd proberen. En ja hoor! Ze hebben hier een klein standje. Ik was zo enorm opgelucht en blij te horen dat ze de laptop gratis voor mij zouden reparen! Maar dan moest wel àlles van de pc gedelete worden. Nu ben ik bezig om alles weer te instaleren, skype enz. Helaas heb ik geen disc voor word en powerpoint enzo dus daarom schrijf ik nu mijn verslagje op school:). Daarvoor moet ik wachten totdat ik thuis ben.

Gister hadden we onze laatste lesdag. En vandaag hadden we helaas onze allerlaatste schooldag (nooit gedacht dat ik daar ooit droevig over zou zijn;)). In de ochtend kregen we allemaal een papiertje, in de vorm van een boekje waar iedereen in de klas iets voor de ander schreef. Het is echt een ontzettend leuk aandenken!! Toen hadden we de certifaatuitreiking. Na een woordje van de directeur deelde hij de papiertjes uit (dat je deel hebt genomen aan die bepaalde cursus).
Gelukkig was het vandaag goed weer, want daarna gingen we samen met de klas picknicken bij Bronte Beach. Het was best koud, maar wel mooi met de ruwe golven en surfers op de achtergrond!

Het einde nadert nu dan echt, helaas... Ik ga vanavond een beetje beginnen met pakken. Ben ontzettend benieuwd hoe ik dat ga doen met al die spullen:D. Gelukkig heb ik een weegschaal van een van de receptiemedewerkers kunnen lenen want Kerrie heeft er geen.

De komende dagen zal ik stevig moeten leren en oefenen. Ik ga dat denk ik in een bibliotheek in de stad doen, want in mijn homestay word ik soms echt gek. Kerrie (mijn gastmoeder) heeft altijd wel wat te zeiken, en ze zijn nooit zachtjes. Daarnaast ben ik tijdens het leren ook midden in de stad, dus kan ik tijdens een break daar ook nog eventjes van genieten:D.

Tot het volgende verslagje,

Sylvia.