Nieuwe woonplaats

Hee luitjes,

Mijn nieuwe verslagje schrijf ik nu vanuit een geheel nieuwe plek, daar later meer over… :D.

Terug naar vorige week vrijdag. Die avond had ik gezellig Thais bij Michelle thuis gegeten en zaten we samen met een Italiaan en een Koreaanse aan tafel, die ook in dat gastgezin wonen. Dat was heel gezellig. Toen we eenmaal een kakkerlak dichtbij de eettafel ontdekte, pakte Andrea (de Italiaan) hem zo op en deed hem in een servetje. Hij bleek nog in leven, en daarom besloot Andrea hem later mee te nemen tijdens het uitgaan om zijn vrienden te laten schrikken:P.

Nadat we nog even wat tv hadden gekeken, moest ik toch echt terug naar de hostel. Tot mijn verbazing was mijn kamergenoot er nog steeds niet, dus kon ik rustig gaan slapen, althans dat dacht ik.
Rond een uur of half 3 hoorde ik geschreeuw en iemand kokhalzen. Niet veel later hoorde ik hem overgeven. Niet echt een fijn geluid. En natúúrlijk moest ik naar de wc. Op een gegeven moment kon ik het niet meer houden, deed mijn slippers aan en deed de deur open: er lag kots voor mijn deur, op de trap en de muur was ook helemaal geel!! En daar kwam die verschrikkelijke (bier)geur ook nog eens bij. Op datzelfde moment hoorde ik dat de Japanner de wc aan het versieren was (men vertelde mij later dat er ook bloed was aangetroffen en dat hij op de wc in slaap was gevallen).

Ik besloot om de conciërge (Berry) maar wakker te maken, verder was er namelijk ook niemand. In de regen stond ik ongeveer 20 minuten voor zijn deur te staan roepen en bonken, maar die man was gewoon niet wakker te krijgen! Gelukkig kwamen er twee Franse meisjes aan die me misschien wel konden helpen. Nou die durfde niet eens op zijn deur te kloppen… Toen trapte er een rat op een van de meisjes voet, en doordat ze schreeuwde maakte dat de buren wakker, die Berry belde, waardoor hij eindelijk wakker was! Hij was heel boos op ons, dat we hem wakker hadden gemaakt, ook nadat we de situatie hadden uitgelegd.
Gelukkig ging hij het schoonmaken en kon ik een half uurtje later weer naar bed. Niet veel later kwam mijn nieuwe kamergenoot binnen. Die volgende ochtend maakte ik kennis met haar, een hele aardige vrouw uit Italië. Ze is denk ik rond de 32 en heeft haar eigen bedrijf. Ik was heel erg opgelucht, want je weet nooit wie je nieuwe kamergenoot wel niet zal zijn.

Zondag was het dan eindelijk weer eens mooi weer, en samen met Michelle gingen we met de ferry naar Manly beach. Tijdens het boottochtje hadden we prachtig uitzicht over de stad, het opera house en de harbour bridge. Eenmaal aangekomen moesten nog een stukje lopen, via het winkelgebiedje, naar het strand.
Al vrij snel werd er omgeroepen dat we niet meer mochten zwemmen, omdat de zee te wild was en ze teveel mensen moesten redden. Daarna gingen we nog even windowshoppen en merkte dat ik weer eens was verbrand!

Maandag was het weer een stuk minder zonnig, en toch besloten we met de klas in de koude wind te gaan barbecueën:P Heel koud, maar dat weerde ons niet om gezellig bij Bondi Beach wat te eten.

Dinsdag ging ik maar weer eens wat aan sport doen: zumba, samen met Michelle. Dat was echt leuk! De stapjes kwamen overeen met die in Nederland, dus ik kon redelijk goed meedoen. En de spierpijn de volgende dag viel reuze mee.. :D.

Intussen had ik besloten dat ik naar een gastgezin wilde verhuizen, want ik voelde me echt niet meer fijn in de hostel. En omdat Anouk daar ook graag weg wilde, en ook snel ging verhuizen, gingen we samen eten koken (lekkere schnitzel:P) en hebben daarna gezellig een filmpje gekeken.

Afgelopen vrijdag ben ik nog uitgegaan voor een baantje, maar het is zo moeilijk. Ten eerste omdat ze sowieso natuurlijk eerst Australiërs voorlaten, en ten tweede omdat ik geen ervaring heb. Daarnaast moet je een RSA hebben als je in een café of bar wilt werken waar ze alcohol serveren. De RSA is een soort certificaat dat aantoont wat je moet doen als bijvoorbeeld iemand dronken is. Je moet daarvoor een cursus volgen, waarvoor je 120 dollar moet betalen. Dus ik weet nog niet of ik dat wil doen…

Die middag had ik ook mijn trip naar Melbourne geboekt, al ging dat niet van het leien dakje. Omdat Michelle die van haar al had geboekt, moest ik zorgen dat ik dezelfde tijden en data als haar boekte. Na mijn boeking zag Michelle dat er in de confirmatiemail mijn heen en terugvlucht op een andere datum was, terwijl we allebei zeker wisten dat we de goede datum hadden ingevuld. Eenmaal zonder pardon werden we de school uitgezet, omdat het om 5 uur nou eenmaal sluitingstijd was. En dat vormde een beetje een probleem, omdat ik al een paar dagen geen internet op de hostel had. Nog snel kon ik het nummer van de vliegtuigmaatschappij opschrijven, en na een paar keer proberen had ik ze aan de lijn. Maar natuurlijk was het een onduidelijke pinda, waarvan ik helemaal niks begreep. En omdat ik ook nog geen boekingscode had (kon ik niet meer opschrijven) twijfelde hij in het begin of ik wel de echte Sylvia was die had geboekt.
Nadat ik 27 dollar extra had betaald, was mijn boeking eindelijk rechtgetrokken. Dus 25 februari: Melbourne, here we come!!

Die avond gingen we met een paar mensen naar de Ivy club in de stad. Het was een enorm grote club met 2 verdiepingen in de open lucht! In het midden stond een boom, waaraan gezellig lichtjes waren vastgeknoopt. Aan de zijkant, en op de 2e verdieping kon je gezellig zitten en wat drinken.

Vandaag ben ik dan verhuist naar een gastgezin. Ik had gister alles gepakt, en was een beetje bezorgt over hoe het allemaal moest gaan passen... Gelukkig is dat redelijk gelukt:P.
Nu heb ik mijn eigen kamer. In dit huis woont naast de ‘moeder’ ook haar dochter en nog een andere Zwitserse student die naar dezelfde school als mij gaat. Ik denk dat het een goede keus is geweest, en het geeft ook een meer huiselijk gevoel om hier te zijn. Het enige nadeel is dat ik met de bus naar school moet…

Vanmiddag ben ik hier nog even naar Coogee beach geweest, maar naar anderhalf uur kwam de storm al weer opdraven, en was ik nét optijd terug voor het onweer!

Tot snel,

Dikke kus.